Szkoła Podstawowa w Cielądzu

 

 

•   Rozmowa na temat wiersza.

 

−  Jaki problem miała wiosna?

 

−  W co postanowiła się ubrać?

 

−  Jak wyglądała?

 

•   Wypowiadanie się dzieci na temat: Jakie kolory kojarzą się wam z wiosną? Dlaczego?

 

•   Wykonanie pracy plastycznej techniką dowolną pt. Jak wyglądałby świat, gdyby wszystko było zielone?

 Wykonanie karty pracy

 

Nazwij oznaki wiosny przedstawione na rysunkach.

Rysuj po śladzie.

Wtorek, 31.03.2020r.

 

1. Nauka pierwszej zwrotki i refrenu piosenki Wiosenne buziaki.

 

https://www.youtube.com/watch?v=iXVw5asKVGU

 

I. Już rozgościła się wiosna,                                  III. Kwiaty swe płatki umyły

 

słońce i kwiaty przyniosła.                                         i świeże stroje włożyły.

 

Huśta się lekko na tęczy,                                           Budzą się wszystkie zwierzaki.

 

motyle i ptaki ślą wiośnie buziaki.                             Kociaki i psiaki ślą wiośnie buziaki.

 

 

 

Ref.: Hop, hop, raz, dwa, trzy,                            Ref.: Hop, hop…

 

tańczymy z wiosenką ja i ty.

 

Nawet gdy z burzy wiosenny deszcz,

 

 

 

to tylko radośniej tak tańczyć przy wiośnie.

 

 

 

Hop, hop, raz, dwa, trzy,

 

bzyczą już pszczoły i kwitną bzy.

 

A całe miasto całusy śle,

 

bez wiosny było tu źle.

 

 

 

II. Słońce rozdaje promyki,

 

gonią się w lesie strumyki.

 

Mrówki zaczęły porządki,

 

a grube ślimaki ślą wiośnie buziaki.

 

Ref.: Hop, hop…

 

 

 

1. Zadania matematyczne z wykorzystaniem liczmanów (np. klocków): 

 

Pewnego dnia zakwitły na łące 2 stokrotki. Następnego dnia zakwitły jeszcze 3. Ile stokrotek zakwitło na łące?

 

Na łące rosło 8 stokrotek. Dzieci zerwały 4 stokrotki. Ile stokrotek zostało?

 

W słoneczny dzień nad łąką fruwały 4 motylki cytrynki. Za chwilę przyleciało jeszcze 6 motylków. Ile motylków fruwa teraz nad łąką?

 

Na kwiatach siedziało 10 motylków cytrynków. 3 motylki odfrunęły. Ile motylków zostało na kwiatach?

1. Wykonanie karty pracy. Załącznik 1

 

1. Zabawa ruchowa „Mieszkańcy łąki”

 

Rodzice przygotowują trzy przedmioty, które wydają dźwięki. Dźwięk pierwszego „instrumentu” oznacza żabki, drugiego – motylki, trzeciego – bociany. Dziecko reaguje ruchem na swój akompaniament, np. żabki  skaczą w przysiadzie, motylki biegają machając palcami, jak skrzydełkami, bociany chodzą, unosząc wysoko kolana i machają rękami ,wyciągniętymi na wysokości ramion, jak skrzydłami.

 

1. Zabawa ruchowa „Bociany”

 

Dzieci są bocianami. Biegają po łące, machając rękami jak skrzydłami. Na mocne uderzenie przez N. w tamburyn zatrzymują się, stają na jednej nodze i naśladują głos bociana: kle, kle, kle. Dwa uderzenia w tamburyn są sygnałem do ponownego ruchu.

 

1. Opowieść ruchowa połączona z ćwiczeniami ortofonicznymi – Wiosno, gdzie jesteś? Dzieci naśladują czynności i odgłosy, o których opowiada rodzic

 

 

Olek nie mógł się doczekać nadejścia wiosny. Postanowił wyjść do ogrodu i jej poszukać (maszerują w różnych kierunkach). Zobaczył drzewa z pąkami, delikatnie poruszające się na wietrze (naśladują poruszające się drzewa i ich szum). W oddali usłyszał śpiew ptaków (naśladują śpiew ptaków). Nad domem krążyły dwa bociany (biegają z szeroko rozłożonymi rękami), a potem brodziły po trawie, wysoko ponosząc nogi, i rozglądały się w poszukiwaniu żabek (maszerują z wysokim unoszeniem kolan, rozglądają się na boki). Klekotały cichutko, aby ich nie spłoszyć (cicho naśladują klekot bocianów). Żabki zauważyły niebezpieczeństwo i skakały w różnych kierunkach, aby się ukryć (naśladują żabie skoki). Nawoływały się cichutko (cicho kumkają), aby nie zwrócić na siebie uwagi. Było ciepło i przyjemnie. Olek przeciągnął się, aby rozprostować kości (przeciągają się). Nagle nad uchem usłyszał ciche bzyczenie. To pszczoła krążyła nad jego głową (naśladują brzęczenie pszczoły). Chłopiec przestraszył się. Zaczął uciekać. Wymachiwał rękami, aby ją odgonić (biegają i wymachują rękami). Nagle jego uwagę zwróciły kolorowe kwiaty. Olek pochylił się i je powąchał (naśladują wąchanie kwiatów), a potem głośno kichnął (kichają: aaa… psik!). „Nie muszę już dalej szukać wiosny” – pomyślał zadowolony, a potem, uśmiechnięty, wrócił do domu (maszerują, uśmiechając się do siebie)
 

 

1. 7.      Zabawa „Taniec promyków”

 

Dzieci są promykami słońca. W rytm piosenki wykonują dowolne improwizacje ruchowe skoordynowane z rytmem muzyki.
 

 

1. Praca plastyczna  - „Pierwsze bazie”

 

W załącznika nr 2 praca pokazowa.

Środa, 01.04.20202.

1. Nauka kolejnej zwrotki piosenki „Wiosenne buziaki”.

https://www.youtube.com/watch?v=iXVw5asKVGU

1. Ćwiczenia oddechowe „Łąka wiosną”

Dzieci zajmują miejsca przy stolikach. Przed każdym dzieckiem na stoliku leżą wycięte z bibuły kolorowe kwiatki oraz zielona kartka – łąka. Zadaniem dzieci jest przeniesienie jak największej liczby kwiatków na swoją łąkę za pomocą słomki.

1. Zajęcia plastyczne „Pierwszy motyl”

Zapoznanie z budową motyla. Ciało motyla zbudowane jest z trzech części: głowy, tułowia, odwłoka. Na głowie motyl ma parę oczu (złożonych), parę czułków oraz ssący aparat gębowy. Tułów składa się z trzech segmentów, na których znajdują się trzy pary odnóży. Od tułowia odchodzą dwie pary skrzydeł pokrytych łuskami. Załącznik nr 3

Propozycje wykonania w załączniku nr 4 ( drugie i trzecie zdjęcie, to motyle wykonane z rolki po papierze toaletowym)

1. Wykonanie kart pracy. Załącznik 5

 

Czwartek 02.04.2020r.

1. Zapoznanie z wierszem B. Formy „Spotkanie z wiosną”

Ciepły wietrzyk powiał dzisiaj.

Kap, kap, deszcz wiosenny pada.

Słychać, jak śpiewają ptaki.

Pachną kwiaty, rośnie trawa.

 

Słonko rano wcześnie wstaje.

I promyki swe wysyła.

Już pracują mrówki w lesie,

Miło z wiosną dzień zaczynać.

 

- Rozmowa o oznakach wczesnej wiosny.

- Nauka wybranej zwrotki wiersza na pamięć.

2. Karta pracy. Załącznik 6. Oglądanie wczesnowiosennych kwiatów. Próba wyjaśnienia, dlaczego niektóre z nich są pod ochroną. Rysowanie po śladzie.

3. Liczenie słów w podanych zdaniach:

Przebiśnieg przebija śnieg.

Przebiśniegi są kwiatami objętymi ochroną.

Przebiśnieg ma białe, delikatne płatki.

1. Układanie zdań przeczących do podanych zdań twierdzących.

- W sklepie warzywniczym kupimy buty.

- W piekarni kupimy mleko.

- Mama zamówiła w cukierni tort.

- Ala ma w koszyku bułki i chleb.

6. Układanie rymów do nazw kwiatów, np. przebiśniegi – brzegi, krokus – fokus, róża – burza itd.

 

 

Piątek, 03.04.2020r.

1. Oglądanie reprodukcji malarskich przedstawiających wiosnę. Załącznik 7. Dzieci wypowiadają się na temat wiosny przedstawionej na reprodukcjach.
2. Słuchanie opowiadania A. Widzowskiej „Ozimina”.

Zbliżała się wiosna. Słońce świeciło coraz mocniej, a dni stawały się coraz dłuższe. Olek z Adą przeglądali księgozbiór babci i dziadka. Były tam książki o przyrodzie.

 

– Dziadku, co to jest ozimina? – zapytał Olek.

– To są rośliny, najczęściej zboża, które wysiewa się jesienią, bo lubią spędzać zimę pod śniegiem. Wtedy najlepiej rosną.

– A ja myślałem, że to są zimne lody! Na przykład ozimina waniliowa, ozimina czekoladowa…

– Cha, cha, cha! Poproszę dwie kulki oziminy rzepakowej – roześmiał się dziadek. – Świetnie to wymyśliłeś. Jednak oziminy nie sprzedaje się w cukierniach ani w lodziarniach. Jeśli chcecie, możemy się zaraz wybrać na spacer i sprawdzić, jakie są oznaki wiosny i co wykiełkowało na polach.

 

– Ja wolę zostać z babcią – powiedziała Ada. – Poczekam, aż wiosna sama do mnie przyjdzie.

– Mam pomysł – stwierdziła babcia. – Wy idźcie szukać wiosny na polach, a my z Adą sprawdzimy, czy przypadkiem nie ukryła się w naszym ogródku.

Olek z dziadkiem wyruszyli na poszukiwanie wiosny. Szli skrajem lasu, a Olek co chwilę przystawał i pytał dziadka o nazwy roślin. Podziwiali białe zawilce i fioletowe przylaszczki. Olek miał trudności z wymówieniem słowa „przylaszczka” i było dużo śmiechu. Dziadek, wielbiciel znawca ptaków, opowiadał Olkowi o przylatujących na wiosnę ptakach.

– Na pewno przylecą do nas bociany i jaskółki – powiedział Olek. – A jakich ptaków nie wymieniłem?

– Są takie niewielkie szare ptaki z białymi brzegami na ogonku. Na pewno usłyszymy ich przepiękny śpiew nad polami.

– Już mi się przypomniało! To skowronki! – zawołał Olek.

– Brawo! A znasz taki wierszyk?

 

Dziadek przystanął, wcielił się w aktora na scenie i zaczął recytować:

Szpak się spotkał ze skowronkiem.

– Przyszła wiosna! Leć na łąkę! Czas na twoje ptasie trele,                                         z tobą będzie nam weselej.                         – Drogi szpaku – rzekł skowronek – gardło całe mam czerwone, łykam syrop i pigułki, niech kukają więc kukułki. Kuku, kuku – wiosna śpiewa! Pąki rosną już na drzewach. Kuku, wiosna!                                              Wiosna, kuku!                                                   Będzie radość do rozpuku!

Olek pochwalił dziadka za świetną pamięć i ocenił jego wystąpienie na szóstkę.

Słońce grzało coraz mocniej. Za zakrętem polnej drogi Olek zobaczył zielone pole. Ciągnęło się aż po horyzont.

 

– Dziadku, to wygląda jak zielone morze!

– To jest właśnie ozimina rzepakowa. Rzepak kwitnie na żółto. A tam rosną jęczmień i żyto, widzisz?

– Tak! I te wszystkie rośliny spały pod śniegiem przez całą zimę?

– Tak. A kiedy słońce roztopiło śnieg, od razu napiły się wody.

– Mądre te zboża – podsumował Olek. – Wiedzą, kiedy leżeć, kiedy kwitnąć i kiedy dojrzewać.

– Czasami pogoda płata figle i niszczy całą uprawę, niestety. Nie może być ani zbyt zimno, ani zbyt gorąco, bo rośliny obudzą się za wcześnie.

– Tak jak niedźwiedź – zauważył Olek. – Jeśli obudzi się za wcześnie, to będzie ziewał przez cały czas.

Wracając, nazrywali naręcze wierzbowych bazi, bo Ada uwielbiała je głaskać. Bazie są milutkie jak kotki. W oddali usłyszeli cudny śpiew skowronka.

„To już naprawdę wiosna!” – pomyślał Olek.

W ogródku spotkali Adę, która zrobiła swój własny malutki klombik.

– Zobacz, to są fioletowe krokusy, a te białe dzwoneczki to przebiśniegi, bo przebiły śnieg, żeby wyrosnąć – wyjaśniła bratu.

– A my widzieliśmy rzepak i słyszeliśmy skowronka. A tu mam dla ciebie bukiet kotków – Olek wręczył siostrze bazie.

– Kizie-mizie! – ucieszyła się dziewczynka, a potem szepnęła bratu na ucho:

– Chodź, pokażę ci robale…

– Robale? Jakie robale?

– Kwitnące. Wyrosły na drzewie.

Podeszli do drzewa, z którego zwisały żółto-zielone rośliny, wyglądające jak włochate gąsienice. Było ich tak dużo, że przypominały setki małych żółtych warkoczyków.

– Robaczywe drzewo. Nie boisz się?

– Nie. Na początku myślałam, że to robaki, ale babcia mi powiedziała, że to jest leszczyna. A wiesz, co z niej wyrośnie?

– Leszcze, czyli ryby – zażartował Olek.

– Nie wygłupiaj się. Wyrosną z niej orzechy laskowe – pochwaliła się swoją wiedzą Ada. Tego dnia wszyscy poczuli wiosnę. Powietrze pachniało parującą ziemią, kwiatami i świeżością. Nikt nie miał ochoty oglądać telewizji ani nawet słuchać radia, bo wokoło odbywał się ptasi koncert. Dziadek pogwizdywał wesoło i planował, co nowego posadzi w ogrodzie.

– A co zrobisz, jak wiosna się jutro schowa i znowu będzie zimno? – zapytała Ada.

– Wiosna? Przecież u nas w domu zawsze jest wiosna.

– Jak to?

– Wiosna to wasza babcia! – powiedział dziadek i dał babci całusa.

3. Rozmowa na temat opowiadania:

- Co to jest ozimina?

- Gdzie poszli Olek z dziadkiem?

- Jakie oznaki wiosny widzieli?

- Co to są bazie-kotki?

- Co robiła Ada?

- Co to są robale?

4. Dowolny taniec przy nagraniu utworu A. Vivaldiego Cztery pory roku. Wiosna.

https://www.youtube.com/watch?v=jdLlJHuQeNI

1. A na zakończenie tygodnia trochę ruchu

https://www.youtube.com/watch?v=xm93WFJ7bNs

Miłej pracy!

 Przypominam o wysyłaniu uzupełnionych kart pracy na adres e-mail : k.konig@spcieladz.pl

W razie jakichkolwiek problemów bądź pytań proszę o kontakt mailowy lub telefoniczny.

 

 

 

Poniedziałek,06.04.2020r.

 

1. Poznawanie nazw wybranych ptaków, które powróciły do nas wczesną wiosną – skowronka, bociana, czajki i szpaka.

 

Dzieci oglądają zdjęcia ptaków (Internet). Omawiają ich wygląd – różnice i podobieństwa.

Dzielą nazwy tych ptaków na sylaby.

 

1. Słuchanie piosenki Wołanie wiosny (sł. i muz. Krystyna Gowik). https://www.youtube.com/watch?v=FEO3PhEDwgs

        

       Dzisiaj w drodze do przedszkola

        już zielone były pola,

 

a bociany klekotały,

bo na łąkę przyleciały.

 

Ref.:           

Zielona wiosenka nas woła,

 zielona panienka wesoła.

 W oczy świeci nam złotym słońcem

     i rozrzuca kwiaty pachnące. (2x)

 

     Na gałązkach pierwsze pąki,

      a na pąkach pierwsze bąki.

     Żabki skaczą, a skowronek śpiewa

      jak srebrzysty dzwonek.

      

      Ref.: Zielona wiosenka…

 

       Na spacerze zobaczymy,

       czy już nigdzie nie ma zimy.

       Teraz wiosna rządzić będzie,

       z czego bardzo się cieszymy!

        

      Ref.: Zielona wiosenka…

 

1. Rozmowa na temat piosenki:

−  O jakiej porze roku jest ta piosenka? Po czym poznajemy, że nastaje wiosna?

 

−  Gdzie przyleciały bociany? Co robiły?

 

1. Nauka refrenu i pierwszej zwrotki na zasadzie echa muzycznego.

 

 

 

1. 5.  Ćwiczenia poranne :

 

 

 

          * Zabawa orientacyjno-porządkowa Obserwujemy powracające ptaki.

 

Dzieci spacerują. Na hasło: Skowronek, zatrzymują się, kładą na brzuchu, podnoszą łokcie nad podłogę, naśladują obserwowanie ptaka przez lornetkę.

 

          * Zabawa orientacyjno-porządkowa Oglądamy przebiśniegi.

 

Dzieci spacerują. Na hasło: Przebiśnieg, wykonują przysiad i patrzą na podłogę – przyglądają się kępce przebiśniegów wyglądających spod śniegu.

 

          * Zabawa ruchowa z elementem przeskoku – Uwaga! Kałuża.

 

      Dzieci spacerują między rozłożonymi na podłodze przedmiotami – kałużami.

       Na hasło: Kałuża, przeskakują przez krążki – kałuże.

 

1. 6.      Słuchanie opowiadania Hanny Zdzitowieckiej Gdzie budować gniazdo?

– Nie ma to jak głęboka dziupla! Trudno o lepsze i bezpieczniejsze mieszkanie dla dzieci – powiedział dzięcioł.

 

– Kto to widział, żeby chować dzieci w mroku, bez odrobiny słońca – oburzył się skowronek.

 

– O, nie! Gniazdko powinno być usłane na ziemi, w bruździe, pomiędzy zielonym, młodym zbożem. Tu dzieci znajdą od razu pożywienie, tu skryją się w gąszczu…

– Gniazdo nie może być zrobione z kilku trawek. Powinno być ulepione porządnie z gliny, pod okapem, żeby deszcz dzieci nie zmoczył. O, na przykład nad wrotami stajni czy obory – świergotała jaskółka.

 

– Sit, sit – powiedział cichutko remiz. – Nie zgadzam się z wami. Gniazdko w dziupli? Na ziemi? Z twardej gliny i przylepione na ścianie? O, nie! Spójrzcie na moje gniazdko utkane z najdelikatniejszych puchów i zawieszone na wiotkich gałązkach nad wodą! Najlżejszy wiaterek buja nim jak kołyską...

 

– Ćwirk! Nie rozumiem waszych kłótni – zaćwierkał stary wróbel.

 

– Ten uważa, że najbezpieczniej w dziupli, tamtemu w bruździe łatwo szukać ukrytych w ziemi owadów. Ba, są nawet ptaki budujące gniazda tylko w norkach, w ziemi albo wprost na wodzie… Ja tam nie jestem wybredny w wyborze miejsca na gniazdo. Miałem już ich wiele w swoim życiu. Jedno zbudowałem ze słomy na starej lipie, drugie – pod rynną, trzecie... hm...trzecie po prostu zająłem jaskółkom, a czwarte – szpakom. Owszem, dobrze się czułem w ich budce, tylko mnie stamtąd wyproszono dość niegrzecznie. Obraziłem się więc i teraz mieszkam kątem u bociana. W gałęziach, które poznosił na gniazdo, miejsca mam dosyć, a oboje bocianostwo nie żałują mi tego kącika.

 

•  Rozmowa na temat opowiadania.

 

−  Które ptaki rozmawiały o gniazdach?

−  Jakie gniazdo zachwalał dzięcioł, a jakie skowronek?

 

−  Jakie gniazdo zachwalała jaskółka, a jakie remiz?

−  Co powiedział wróbel na temat gniazd?

 

−  Z czego ptaki robią gniazda?

 

1. Karta pracy cz.3 s. 62

Słuchanie nazw ptaków, oglądanie ich gniazd. Określanie różnic i podobieństw między gniazdami. Kończenie rysowania bocianów według wzoru.

 

1. Oglądanie zdjęcia bociana.

 

          Podanie jego nazwy, dzielenie jej na sylaby, określanie pierwszej głoski i ostatniej głoski.

 

          Określanie cech ptasich na podstawie bociana (dziób, skrzydła, ciało pokryte piórami, fruwa, ma ogon itp.).

          Naśladowanie głosu bociana.

           

1. Wysłuchanie wiadomości na temat bociana:

Bocian biały zamieszkuje tereny trawiaste, stepy, sawanny, tereny uprawne blisko zbiorników wodnych, bagienne, wilgotne lub okresowo zalewane łąki i pastwiska, okolice jezior i laguny. Lubi rozproszone drzewa, na których może gniazdować lub nocować. Występuje głównie na nizinach, rzadko na wyżynach. Bocian unika terenów zimnych, o częstych opadach atmosferycznych, obszarów wysoko położonych i o gęstej roślinności. W przeciwieństwie do bociana czarnego, nie unika siedzib ludzkich i często gnieździ się nawet w środku wsi lub w małych miastach. Bocian ma upierzenie białe, z wyjątkiem czarnych lotek i ogona. Nogi i dziób są czerwone. Szyję ma długą, w locie wyciągniętą do przodu. Młode ptaki mają czarny dziób. Pisklęta są pokryte białym, gęstym puchem. Bociany zakładają duże, koliste gniazda z warstwowo ułożonych gałęzi, poprzetykanych skośnie witkami. Wyściółka jest dość obfita – ze słomy, torfu, niekiedy z dodatkiem papieru i szmat. Umiejscowione są one zwykle na drzewie, w bezpośredniej bliskości siedzib ludzkich, lub na różnych budowlach (na dachu budynku mieszkalnego lub gospodarczego, w ruinach wysokich budynków, na nieczynnych kominach fabrycznych, pylonach, słupach telegraficznych, stogach). Bocian składa jaja pod koniec kwietnia (od 1 do 7). Jest ptakiem mięso-żernym. Żywi się owadami, głównie pasikonikami i chrząszczami, ale również jaszczurkami, wężami, pisklętami i małymi zającami. W latach obfitujących w myszy i norniki zjada prawie wyłącznie te gryzonie, przez co jest ptakiem pożytecznym z punktu widzenia rolników.

 

1.  Wykonanie pracy plastycznej – Bocian.  ( załącznik „Bociany”)

 

 

Wtorek, 07.04.2020r.

 

1. Zabawa twórcza – Ptaki z figur.

 

 

Dzieci układają z klocków, bądź kartek w kształcie figur geometrycznych, wymyślone przez siebie ptaki. Następnie przeliczają, ile klocków o kształcie danych figur zostało użytych.

 

1. Karta pracy cz.3, s. 63

Opowiadanie historyjki o wildze. Rysowanie po śladzie drogi kukułki do gniazda wilgi. Odpowiadanie na pytanie o gniazdo kukułki.

 

1. Zadania do przeliczania. Dzieci Układają klocki do treści zadań:

 

• Na drzewie siedziało 7 wróbli. (Dzieci układają przed sobą 7 klocków). Potem przyleciały jesz-cze 3 wróble. (Dzieci dokładają jeszcze trzy klocki). Ile wróbli siedzi teraz na drzewie?
• Na drzewie było 8 gołębi. (Dzieci układają przed sobą 8 klocków). Przejeżdżający samochód wystraszył je i wszystkie odleciały. (Odsuwają 8 klocków). Ile gołębi pozostało na drzewie?

 

1. Ćwiczenia gimnastyczne:

•  Wirujący bączek – dzieci ślizgają się w kółko na brzuchu, a następnie na plecach.

 

•  Chowamy się – w siadzie, przyciągają kolana do głowy, chowają głowy; rozprostowują się do pozycji leżącej.

 

•  Gorąca podłoga – biegają z wysokim unoszeniem kolan.

 

•  Na szczudłach – chodzą na sztywnych nogach.         

 

•  Ugniatamy podłogę – w leżeniu na plecach, wciskają wszystkie części ciała w podłogę.

•  Ilustrujemy muzykę ruchem – dzieci improwizują ruchowo przy muzyce o zmiennym tempie.

 

1. Karta pracy s. 64, 65,66 (dla chętnych)

 

1. Nauka kolejnych zwrotek piosenko „Wołanie wiosny”

 

 Środa, 08.04.2020r.

 

1. Odgadywanie zagadek o ptakach:

 

Pióra biało-czarne,                                        Już po lesie kuka,

 

buciki czerwone;                                           gniazdka sobie szuka.

 

uciekają przed nim żabki,                             Jak znajdzie, podrzuca jaja,

 

bardzo przestraszone.                                   niech inni je wygrzewają.

 

(bocian)                                                         (kukułka)

 

Wiosną do nas przyleciała                            Śpiewa wysoko

 

ta ptaszyna czarna, mała.                             piosenki do słonka,

 

Murować się nie uczyła,                               głos ma podobny

 

ale gniazdko ulepiła.                                     do drżenia dzwonka.

 

(jaskółka)                                            (skowronek)

 

1. Pokazanie na globusie drogi ptaków z ciepłych krajów do Polski.

 

 

 

Rodzic pokazuje na globusie Egipt – miejsce, gdzie zimują nasze bociany. Potem pokazuje Polskę i drogę, jaką muszą przebyć bociany wracające do kraju. Pokazuje na globusie, co bociany musiały mijać, wracając do nas.

 

•  Rozmowa na temat: Co robią ptaki po powrocie?

−  Co robią ptaki, gdy powrócą do kraju?

 

− Co się dalej dzieje, gdy ptaki zbudują gniazdo. − Czy wszystkie ptaki budują gniazda?

 

1. Karta pracy s. 69

 

1. Wizualizacja – Jestem ptakiem.

 

Dzieci leżą z zamkniętymi oczami. Rodzic mówi:

 

Wyobraź sobie, że jesteś ptakiem. Masz ciało pokryte miękkimi piórami i piękne skrzydła. Dzięki nim możesz fruwać! Powoli poruszasz skrzydłami i unosisz się w powietrzu, coraz wyżej i wyżej. Ogrzewają cię promienie słońca. Dziwne uczucie widzieć świat z tej wysokości. Mijasz pola, las, łąki i jezioro. Ludzie widziani z tej wysokości są mali, maleńcy. Ta swoboda i wolność, które czujesz, są wspaniałe. Nadchodzi noc. Szukasz, jak inne ptaki, schronienia. Siedzisz na gałęzi, chowasz dziób pod skrzydła i… zasypiasz. Jest ranek. Otulają cię ciepłe promyki słońca. Budzisz się spokojny, szczęśliwy i znowu wzbijasz się w niebo i fruwasz nad swoim domem, przedszkolem, placem zabaw. Pomyśl, czy bycie ptakiem jest miłe.

 

Potem dzieci otwierają oczy, siadają. Rodzic pyta:

- Czy chciałbyś być ptakiem? Jakim?

 

1. Zapoznanie z wyglądem szpaka.

 

Duże zdjęcie/obrazek szpaka.

 

Dzieci wskazują na zdjęciu części ciała świadczące o tym, że szpak to ptak.

 

Omawiają wygląd szpaka (pióra mieniące się kolorami tęczy, z brązowymi kreskami).

 

Szpaki są przedsiębiorcze, ciekawskie, towarzyskie. Wszystko robią szybko i zdecydowanie.

 

W gniazdach mają zioła, które chronią je przed pasożytami.

 

Śpiewając, wydobywają różne dźwięki, najczęściej te zasłyszane, np. dźwięki klaksonów samochodów. Każdy z nich ma swoją charakterystyczną pieśń. Zjadają dżdżownice, mrów-ki i różne robaki z ziemi, spod kamieni. Lubią też dojrzałe owoce, np. czereśnie.

1. 6.      Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Sąsiad szpak.

Książka (s. 56– 57) dla każdego dziecka.

 

Dzieci słuchają opowiadania, oglądają ilustracje.

 

Olek, Ada i rodzice przyjechali do dziadków w odwiedziny i zostali na cały weekend. Ada była zachwycona. Dostała nowy dzwonek do roweru w kształcie rumianego jabłuszka i musiała go wy-próbować. Natychmiast! Jeździła dookoła ogrodu dziadków i dzwoniła zawzięcie. Sprawiało jej to ogromną radość. Wprawdzie rodzina zatykała uszy, ale co tam. Wreszcie Olek nie wytrzymał.

 

– Na kogo dzwonisz? – spytał.

 

– Na przechodniów. Ostrzegam ich, że jadę – odpowiedziała rozpromieniona Ada.

 

– Ja nie mogę! Tu nie ma żadnych przechodniów – wykrzyknął ogłuszony Olek. Ada wzruszyła ramionami, jednak wreszcie przestała dzwonić.

 

– Jak dobrze – westchnęli dziadkowie, rodzice i cztery ogrodowe myszy.

 

– Cisza, aż dzwoni w uszach – roześmiał się dziadek. – Teraz mogę przedstawić wam nowego sąsiada. – Zaprowadził Adę i Olka w odległą część ogrodu. Tu, na pniu wysokiej brzozy, powiesił kilka dni wcześniej budkę lęgową dla ptaków. – Zachowajcie ciszę. Wkrótce go zobaczycie – szepnął.

 

Już po chwili dzieci zauważyły nadlatującego od strony sadu ptaszka. Krótki prostokątny ogon sprawiał, że w locie wyglądał jak czteroramienna gwiazda. Usiadł na gałęzi brzozy, ale

    daleka od budki. Dzieci mogły mu się przyjrzeć uważnie. Czarne skrzydła mieniły się w wio-sennym słońcu zielenią i fioletem. W ostro zakończonym dziobie trzymał źdźbło zeschłej trawy. Rozglądał się na wszystkie strony.

 

Olek i Ada aż wstrzymali oddechy, aby go nie spłoszyć. Ptak upewnił się, że nic mu nie grozi, i przefrunął do budki.

– Rozpoznaliście tego pana? – spytał dziadek.

 

– Pewnie. To pan szpak – odpowiedział bez wahania Olek.

 

– Pani szpak też osiedli się w budce? – spytała Ada.

 

– Oczywiście. Pan szpak wije gniazdo dla pani szpakowej i dla małych szpaczków.

 

– Będziesz miał bardzo dużo sąsiadów, dziadku – zauważył z uśmiechem Olek.

 

– Zdaje się, że będą podobnie hałaśliwi jak Ada i jej dzwonek – szepnęła mama, która dołączyła do obserwatorów pracowitego szpaczka.

– Szpet-szpet – zaśpiewał szpak i pomknął szukać materiałów na gniazdo. Wracał do budki wielokrotnie, przynosił pióra, korę, suche liście, mech, trawę.

– Stara się – zauważyła Ada.

 

Na to szpak zaskrzypiał jak stare deski w podłodze i jeszcze dodał: – Kuku, kuku!

 

Olek i Ada zrobili wielkie oczy. Ze zdziwienia, naturalnie. Czyżby pan szpak stracił rozum?

 

– Zapomnieliście, że szpaki potrafią naśladować różne głosy – przypomniał im dziadek, ubawiony zaskoczonymi minami wnucząt.

Następnego dnia o świcie Ada zerwała się z łóżka z głośnym krzykiem:

 

– Kradną mój rower!

 

Wypadła na podwórko w rozpiętej kurtce zarzuconej na piżamę. Za nią wyskoczyli dziadkowie, rodzice i Olek. Wszystkich obudził wyjątkowo głośny dźwięk dzwonka, który zdobił rower Ady.

 

Jakież było ich zaskoczenie, kiedy odkryli, że rower stoi bezpieczny w komórce, a jego dzwonek... milczy. Gdy przetarli zaspane oczy, zobaczyli na gałęzi topoli przy oknie pokoju, w którym spała Ada, pana szpaka. Nowy sąsiad dziadka naśladował dźwięk dzwonka niczym najzdolniejszy artysta. Zdziwił się na widok rodziny w komplecie.

 

– Miau – miauknął jak kot i odleciał.

 

– „Miau”, czy to po ptasiemu dzień dobry? – zastanawiała się babcia. Ada pomyślała, że to coś mniej przyjemnego.

– Przepraszam, panie szpaku – szepnęła w stronę budki.

 

Jak myślicie, dlaczego Ada przeprosiła szpaczka?

 

•   Rozmowa na temat opowiadania.

 

−  Dlaczego Ada jeździła na rowerze i dzwoniła?

 

−  Kogo przedstawiał dziadek Olkowi i Adzie?

 

−  Gdzie założył gniazdo szpak?

−  Jakie odgłosy naśladował szpak?

 

−  Dlaczego Ada myślała, że kradną jej rower?

 

−  Kto głośno naśladował dźwięk dzwonka?

 

−  Jakim dźwiękiem pożegnał szpak rodzinę?

•   Podawanie zdrobnień i zgrubień do słowa szpak.

 

szpak – szpaczek, szpakunio…

 

szpak – szpaczysko…

•   Podawanie przykładów czynności, jakie może wykonywać szpak.

 

Dzieci podają przykłady czynności. N. pilnuje, żeby się nie powtarzały. Np. śpiewa, je, kąpie się (w sadzawce), karmi młode, fruwa, dziobie, buduje gniazdo…

1. Karty pracy s. 70 – 71.

 

 

 Czwartek i piątek

 

Propozycje prac plastycznych na czwartek  i piątek. Do wyboru. Załącznik „Prace plastyczne na Wielkanoc” i „Pisanki do wyklejania lub kolorowania”

 

Karty pracy s. 72 – 80 dla chętnych.

 

Życzę wszystkim Pogodnych i Zdrowych Świąt J

 

 

 

 

                        

 

Środa, 15.04.2020r.

1. Słuchanie piosenki „Na podwórku”

https://www.youtube.com/watch?v=An265-G0WOs

 

     Na podwórku na wsi

     jest mieszkańców tyle,

     że aż gospodyni

     trudno zliczyć ile.

      

Ref.: Kury, gęsi i perliczki,

I indyki, i indyczki.

Jest tu kwoka z kurczętami.

Piękny kogut Kukuryk

I kot Mruczek,

I pies Bryś

Więc od rana słychać wszędzie: kukuryku, kwa

Kwa, gę, gę, hau, hau, miał, miał, gul, gul, gul – podwórkowy chór.

       

      Koń kasztanek w stajni,

      a w oborze krowa,

       tam w zagrodzie owce

       i brodata koza.

 

Ref.: Kury, gęsi i perliczki…

 

        A tu są króliki:

 

duże, i małe,

 łaciate i szare,

 

  czarne, i białe.

 

Ref.: Kury, gęsi i perliczki…

 

1. Rozmowa na temat piosenki:

- Gdzie mieszkają zwierzęta, o których jest mowa w piosence?

 

-  Jakie zwierzęta mieszkają w wiejskiej zagrodzie?

 

-  Rozmowa z dziećmi na temat wyglądu, zwyczajów i charakterystycznych głosów, które wydają wymienione w piosence zwierzęta.

 

1. Ćwiczenia:

       * Ćwiczenie dużych grup mięśniowych – Kaczuszki szukają ziarenek.

 

Dzieci są kaczuszkami. Chodzą po sali małymi krokami, kołysząc się na boki; co pewien czas wykonują skłony tułowia w przód – zbierają ziarenka – i prostują się.

       * Ćwiczenia tułowia – skłony – Kogut zasypia.

 

Dzieci w siadzie klęcznym, wykonują skłon tułowia w dół, z dotknięciem głową kolan – kogut chowa głowę w piórka. Potem powoli prostują się i ustawiają głowy prosto.

       *Ćwiczenie równowagi – Na grzędzie.

 

Dzieci są kurkami. Przechodzą, stawiając nogę za nogą, po sznurku, tak aby z niego nie spaść.

1. Wyjaśnienie znaczenia słowa uparty.
2. Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Uparty kogut.

Książka kolorowa(s. 62–65)

Rodzina Ady i Olka wybrała się do cioci na wieś. Wszyscy byli zachwyceni celem podróży.

 

Tylko mama wydawała się trochę zakłopotana i lekko zaniepokojona.

 

– Nie pamiętam, kiedy ostatnio byłam na wsi. Chyba bardzo dawno temu. Czy będą tam wszystkie wiejskie zwierzęta? – wypytywała tatę.

– Oczywiście, jak to w gospodarstwie. Będą krowy i cielęta. Świnie i prosięta. A zamiast koni

 

  źrebiąt – dwa traktory. Traktorów chyba się nie obawiasz? – spytał żartem tata.

 

Mama tylko się uśmiechnęła. – Oczywiście. Nawet rogaty baran mnie nie wystraszy. Jestem supermamą.

 

– Będą też kury, gęsi, kaczki, indyczki. Zgroza – ciągnął tata żartobliwym tonem. Samochód wjechał na podwórko. Ada i Olek pierwsi przywitali się z ciocią i wujkiem i natychmiast zaczęli się rozglądać za zwierzętami.

 

– Lola ma szczeniaki! Mogę się z nimi pobawić? – spytał Olek i już był przy kudłatej kundelce

 

  czwórce jej szczeniąt. Ada nie mogła do niego dołączyć, ponieważ ma uczulenie na sierść. Wybrała się więc na spacer po podwórku.

– Ko, ko, gę, gę, kwa, kwa – witały ją kury i kurczęta, gęsi i gąsięta, kaczki i kaczęta. Ada z powagą odpowiadała im: „dzień dobry”, „witam państwa”, „przybijemy piątkę?”.

 

– Ojej, jaka piękna kózka! – Ada usłyszała zachwycony głos mamy.

 

– To koźlątko. Ma zaledwie kilka dni – powiedział wujek.

 

– Prześliczny maluszek – stwierdziła z podziwem mama.

Koźlątko nie poświęciło mamie uwagi, za to kury podniosły wielki krzyk na jej widok. Ob-gdakały ją z każdej strony... i sobie poszły. Został jedynie kogut. Wbił wzrok w barwną sukienkę mamy w duże czerwone koła i patrzył jak zauroczony.

 

– Lubi czerwony kolor – stwierdziła z zadowoleniem mama.

 

– Hm, obawiam się, że wręcz przeciwnie – powiedział tata. Kogut nastroszył pióra i nieprzyjaźnie zatrzepotał skrzydłami.

– Nie przepada za czerwonym. Kiedyś wskoczył mi na głowę, bo byłam w czerwonym kapeluszu – powiedziała ciocia. – Ale to zdarzyło się tylko raz – dodała uspokajająco.

Po chwili wszyscy z wyjątkiem mamy zapomnieli o kogucie. Uparte ptaszysko nie odstępowało jej na krok.

– Idź sobie – odpędzała go, jednak kolor czerwony na sukience przyciągał uparciucha jak magnes.

– Nie bój się, mamo – Ada dodała mamie otuchy.

 

– Dam sobie radę. – Mama bohatersko przeszła między kaczkami, kurami, minęła nawet gąsiora, ale gdy spojrzała za siebie, ponownie ogarnął ją niepokój. Kogut wciąż był tuż-tuż

  wojowniczo stroszył pióra.

 

– Bywa uparty jak oślątko – westchnęła ciocia. – Wracaj do kurnika, uparciuchu.

 

– No właśnie! – powiedziała stanowczo mama.

Obie, mama i ciocia, weszły do domu. Niezadowolony kogut grzebnął pazurem i wrócił do kurnika. Tymczasem tata z wujkiem założyli na głowy kapelusze z siatką na twarz i poszli zajrzeć do uli w sadzie.

Ada unikała pszczół od czasu, gdy minionego lata została użądlona w stopę. Wolała przechadzać się pośród żółtych kaczuszek, które nie żądlą i są mięciutkie. Nawet nie zauważyła upływu czasu. Zbliżała się właśnie pora dojenia krów, więc ciocia poszła przygotować dojarki. Olek wciąż bawił się ze szczeniętami, a tata i wujek zapomnieli o wszystkim, tak bardzo zajęli się sprawdzaniem pszczelich uli. Znudzona mama postanowiła do nich dołączyć. Jednak żeby dotrzeć do furtki pro-wadzącej do sadu, musiałaby przejść obok kurnika. Co będzie, jeśli kogut ją zobaczy? Wolała tego uniknąć. Postanowiła przechytrzyć nieprzyjaznego ptaka i przedostać się do sadu przez płot.

           Jakież było zdziwienie Ady, gdy zobaczyła mamę wspinającą się na ogrodzenie.                                               Pokonanie płotu, kiedy ma się na sobie odświętną sukienkę, nie jest łatwe, jednak mamie się to udało. Co prawda w rajstopach poleciało oczko, a sukienkę lekko rozdarła, ale kto by się tym przejmował. – Oczko ci ucieka, łap je! – zażartował tata na widok żony.

 

– To nic takiego. Wykiwałam koguta – powiedziała szeptem, zadowolona z siebie mama. Chwilę później Ada zobaczyła koguta, który bez trudu przefrunął nad płotem i wylądował

w sadzie.

 

1. Rozmowa na temat opowiadania:

- Czy mama Olka i Ady była wcześniej na wsi?

- Z kim bawił się Olek?

- Co robiła Ada?

- Jaki ptak zainteresował się mamą? Dlaczego?

- Czym zajęli się tata z wujkiem?

- Jak mama przechytrzyła koguta? Czy jej się to naprawdę udało?

 

1. Karty pracy. Podręcznik cz.4 s. 3 – 5.

 

 

Czwartek, 16.04.2020r.

1. Nauka pierwszej zwrotki i refrenu piosenki „Na podwórku”

https://www.youtube.com/watch?v=An265-G0WOs

 

1. Długi, krótki – ćwiczenia w mierzeniu długości.

Ćwiczenia dotyczące zrozumienia stałości miary.

 

Osiem skakanek lub kawałków wełny, materiału w dwóch różnych kolorach.

 

Rodzic układa ze skakanek dwie drogi (każda składa się z czterech skakanek w tym samym kolorze, np. droga czerwona i droga żółta).

 

       Dwie drogi równoległe.

       Rodzic pyta:

 

−  Czy obie drogi mają taką samą długość?

 

Jedna z dróg zakręca.

 

 

 

−  Czy teraz drogi mają taką samą długość?

 

−  Dlaczego uważacie, że czerwona droga jest dłuższa?

 

Rodzic wraca jeszcze raz do pierwszego przypadku.

 

−  Czy drogi mają taką samą długość?

−  Dlaczego tak uważacie?

 

Jedna z dróg zakręca.

 

 

 

−  Czy drogi nadal mają taką samą długość?

 

−  Jak można udowodnić, że są tej samej długości?

 

(Drogi mają taką samą długość, bo nadal są te same cztery skakanki, tylko przesunięte).

 

••  Mierzenie szerokości dywanu stopa za stopą.

 

Mały dywan.

 

Każde dziecko mierzy szerokość dywanu, stawiając stopę przed stopą (palce jednej stopy dotykają pięty drugiej stopy) i głośno licząc.

 

−  Dlaczego wyszły wam różne wyniki?

 

−  Czy wasze stopy są jednakowej długości?

 

 

••  Mierzenie długości dywanu krokami.

 

Mały dywan.

 

Każde dziecko mierzy długość dywanu krokami, które głośno liczy.

 

−  Dlaczego wyszły wam różne wyniki?

−  Z czym jest związana długość waszych kroków? (Ze wzrostem).

 

 

••  Pokaz linijki, miarki krawieckiej.

 

Linijka, mały dywan.

 

Rodzic mierzy linijką długość małego dywanu.

 

1. Karta pracy cz.4 s. 7.

Olek i Ada zastanawiają się, która tasiemka jest dłuższa. Zastanówcie się, jak to sprawdzić. Kolorowanie tasiemek. Kończenie rysowania kurcząt według wzoru. Kolorowanie trzecie-go kurczęcia, licząc od prawej strony.

 

1. Ćwiczenia gimnastyczne z wykorzystaniem gazety:

 

*zabawa ożywiająca:

Dzieci biegają z wymijaniem się i potrząsaniem gazetami trzymanymi oburącz w górze. Na mocne uderzenie w tamburyn i zapowiedź: Burza, zatrzymują się i – przyjmując dowolną pozycję – chronią się przed zmoknięciem, wykorzystując gazetę

 

* Stają w rozkroku, trzymając oburącz złożoną gazetę – w skłonie w przód wymachują gazetą w tył i w przód. Po kilku ruchach prostują się i potrząsają gazetą w górze.

 

* Wykonują klęk podparty, dłonie mają na gazecie, skierowane palcami do wewnątrz – przy zgiętych w łokciach rękach opadają tułowiem w przód, dotkają gazety brodą i powracają do pozycji wyjściowej.

 

* leżeniu przodem – unoszą gazety trzymane za końce oburącz (ręce zgięte w łokciach, skierowane w bok), dmuchają na gazety i wprowadzają je w ruch.

 

* Kładą gazety na podłodze, zwijają je po przekątnej w rulonik i przeskakują przez nie bokiem z jednej strony na drugą, od jednego końca do drugiego (ćwiczenie można urozmaicić, łącząc się w dwójki, trójki – dzieci układają ruloniki jeden z drugim i kolejno wykonują skoki, zachowując odstępy).

 

* Ugniatają gazety tak, aby powstały kulki (piłki) – rzucają kulkami i chwytają je w miejscu, w chodzie, w biegu; rzucają i chwytają, wykonując dodatkowe zadania, np.: przed chwytem wykonują klaśnięcie, dotykają ręką podłogi, robią rękami młynek, wykonują obrót itp.

 

* W leżeniu przodem – przetaczają kulki z ręki do ręki, podrzucają kulki oburącz, jednorącz.

 

* Ćwiczenia korektywne i uspokajające.

 

Dzieci maszerują we wspięciu na palcach, z kulką na głowie, i przechodzą do siadu skrzyżnego.

 

W siadzie skrzyżnym – wykonują skręty głową w prawo, w tył i w lewo, w tył.

 

W siadzie podpartym, kolana mają rozchylone, kulki położone między stopami – podrzucają kulki stopami, chwytają rękami.

W marszu, kulki trzymane w dłoni (prawej, lewej) – ćwiczenie oddechowe – wykonują wdech nosem i próbują zdmuchiwać kulki z dłoni.

 

1. Karta pracy cz.4 s. 8.

 

Piątek, 17.04.2020r.

 

1. Zapoznanie z wybranymi popularnymi przysłowiami, których bohaterami są zwierzęta; wyjaśnienie ich znaczenia.

Gdyby kózka nie skakała, toby nóżki nie złamała

Zapomniał wół, jak cielęciem był.

Koń ma cztery nogi i tak się potyka.

Pasuje jak wół do karety.

Nie kupuj kota w worku.

 

1. Karta pracy cz.4 s. 9

Oglądanie obrazka, odszukiwanie na nim śladów zwierząt. Łączenie obrazków zwierząt z ich śladami. Czytanie z nauczycielem (lub samodzielnie) nazw zwierząt. Naklejanie zdjęć zwierząt w odpowiednich miejscach.

 

1. Rozwiązywanie zagadek B. Formy:

Lubi głośno gdakać,

kiedy zniesie jajko.

Każdy wie, że jest stałą

 

kurnika mieszkanką.

 

(kura)

Zakręcony ogonek,

śmieszny ryjek ma

„Chrum, chrum – głośno woła –

 

kto jedzenie da?”

 

(świnka)

 

Na przykład łaciate

w oborze mieszkają.

Pasą się na łąkach,

zdrowe mleko dają.

(krowy)

 

Nie pieje, nie gdacze,

tylko głośno kwacze.

Po stawie pływa.

Jak się nazywa?

(kaczka)

 

Grzebień ma na głowie, swoim głośnym pianiem wszystkich wczesnym rankiem

budzi na śniadanie.

(kogut)

 

 

 

 

 

1. Praca plastyczna: „Zwierzęta z wiejskiego podwórka” – malowanie farbami na porowatym podłożu.

Dla każdego dziecka: kartka, białe serwetki, klej, farby plakatowe, pędzel.

 

 Przyklejanie na kartkach pogniecionych białych serwetek, wypełnianie nimi całej po-wierzchni kartki.

 Malowanie farbami plakatowymi na tak przygotowanej fakturze zwierząt wybranych przez dzieci.

 Malowanie tła farbą w jasnym kolorze.

 

 Wykonywanie prac przez dzieci.

 

 

 

 ---------------------------------------------------------

Poniedziałek, 20.04.2020r.

 

1. Dopowiadanie skojarzeń.

Rodzic mówi nazwę zwierzęcia, a dzieci dopowiadają kojarzące się z nim

słowo

(z wierszy, z bajek, opowiadań). Np.

kaczka – dziwaczka

kaczątko – brzydkie

koza (kozucha) – kłamczucha

kot – Filemon

kurka – Czubatka

 2.  Ćwiczenia klasyfikacyjne – Gdzie mieszkają zwierzęta

Rodzic pokazuje obrazki domów, w których mieszkają zwierzęta.

Dzieci wspólnie z rodzicem je nazywają, a następnie dziecko mówi nazwę

zwierzęcia,

które w nim mieszka (stajnia – koń; obora – krowa; kurnik – kura, kogut;

buda – pies; gołębnik – gołąb).

 3.Po co hodujemy zwierzęta?

Należy przygotować pięć obręczy oraz obrazki: kury, owcy, krowy, pszczół,

gęsi, jajek, miodu, jogurtu, sera, wełny, piór, poduszki.

Zamiast obrazków mogą też być produkty.

Rodzic układa na dywanie pięć obręczy, w każdej z nich umieszcza

zasłonięty obrazek zwierzęcia z wiejskiego podwórka (kury, owcy, krowy,

gęsi, pszczół).

Podchodzi z dzieckiem do poszczególnych obręczy i odsłania obrazki.

Dziecko nazywa przedstawione zwierzęta i zastanawia się, co one dają

człowiekowi.

Dzieci nazywają produkty pochodzące od zwierząt i umieszczają obrazki

z produktami,

bądź produkty w obręczach z odpowiednimi zwierzętami.

 4.Smakujemy i dotykamy

Rodzic zasłania dziecku oczy i daje do spróbowania lub dotknięcia produkty.

Zadaniem dziecka jest nazwanie produktu oraz odgadnięcie, od jakiego

zwierzęcia pochodzi.

 5.Co można zrobić z tych produktów?

Wspólnie z rodzicem dziecko zastanawia się i podaje pomysły na wykorzystanie

tych produktów. Np. jajka – kanapki, ciasto, sałatki…., mleko – ser, budyń,

jogurt……, pióra – poduszka, pierzyna, prace plastyczne….. wełna- szalik,

sweter, czapka….. Można wraz z dzieckiem zrobić coś z użyciem wybranych

produktów : )

 6.MAKIETA WIEJSKIEGO PODWÓRKA

* omówienie przez dzieci wyglądu wiejskiego podwórka:

- jakie budynki powinny się tam znaleźć?

- Jakie zwierzęta tam spotkamy?

* zapoznanie ze sposobem wykonania pracy:

- należy przygotować: kolorowe czasopisma, kredki, obrazki zwierząt

z wiejskiego podwórka (można skądś wyciąć), tekturki lub sztywniejsze kartki,

pudełeczka po zapałkach, kleje, plastelina, zielone farby, pędzelki,

prostokątny kawałek styropianu ( lub czegoś innego jako podstawy, może

być też kartka)papier kolorowy,  bibuła.

Dzieci wycinają z kolorowych czasopism lub rysują i wycinają obrazki zwierząt.

Następnie przyklejają obrazki na tekturkach i umocowują je plasteliną

do tekturowych podstawek. Styropian bądź kartkę dzieci malują na zielono. 

Do wykonania zabudowań gospodarczych można wykorzystać  małe pudełeczka

po zapałkach lub uformować i pokolorować  czy okleić kolorowym papierem

tekturkę.

Z bibuły można wykonać rośliny, staw. Z wykałaczek można też zrobić

ogrodzenie

!!! Pracę proszę wykonać w miarę możliwości, z tego, co  Państwo posiadają

w domu.

Może być także makieta w całości narysowana przez dzieci na kartce : )

 

PRZYJEMNEJ PRACY !

 

Wtorek, 21.04.2020r.

 

1. Rozmowa na temat wiosennych prac na wsi

 

Karta pracy cz. 4 s. 10

 

Pole

 

Na polach rozpoczęły się prace: orka, bronowanie kultywatorami gleby oraz jej wałowanie,

a następnie siew i sadzenie roślin.

 

- Dawniej nie było traktorów. Co wykorzystywano do prac polowych?

 

- Co robią ludzie w ogródkach? Co jest im potrzebne do pracy?

 

Sad

 

W sadzie wiosną (w marcu) właściciele przycinają gałęzie drzew i krzewów,

opryskują drzewa, bielą wapnem ich pnie.

 

- Dlaczego są wykonywane takie prace?

 

Zwierzęta wiejskie

 

Rolnicy przez cały rok codziennie muszą dbać o zwierzęta.

Np. krowy muszą być dojone kilka razy dziennie.

 

- Czy praca rolnika jest łatwa?

 

 

 

1. Oglądanie obrazków narzędzi ogrodniczych: grabi, wideł, łopaty, motyki, sekatora, konewki. Dzielenie nazw na sylaby, próba dzielenia wyrazów na głoski. Dzieci określają, do czego służą pokazane narzędzia.
2. Karta pracy cz.4 s. 11
3. Karta pracy z książki „Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia” s. 70 – 71
4. Wysłuchanie piosenki „Wiosna w ogródku”. Nauka refrenu piosenki.

 

https://www.youtube.com/watch?v=_uJ4HB68w18

 

 

 

1. Grabie i łopaty zimą spały w szopie
   Wiadomo , że wtedy grządek nikt nie kopie.
   Nagle przyszła wiosna na dwór je wygnała,
   Kiedy pracowały ,ona planowała .

 

Ref: Tu i tam zieleń dam .Szaro-bure zniknie .
Ani się obejrzysz jak wszystko rozkwitnie .
W zielonym ogrodzie będą rosły drzewa ,
Kwiaty będą kwitnąć , ptaki będą śpiewać.

 

2. Słońce grzać zaczęło z coraz większą mocą .
Grabie i łopaty męczą się i pocą.
Taczki i konewki także się zwijają
Wszyscy pani wiośnie dzielnie pomagają.

 

Ref: Tu i tam zieleń dam .Szaro-bure zniknie .
Ani się obejrzysz jak wszystko rozkwitnie .
W zielonym ogrodzie będą rosły drzewa ,
Kwiaty będą kwitnąć , ptaki będą śpiewać. (x2)

 

 

 

1. Wykonanie pracy plastycznej do treści piosenki. Technika dowolna.

 

 

 

 

 

 

 

Środa, 22.04.2020r.

 

1. Rytmiczna rozgrzewka

 

https://www.youtube.com/watch?v=Zg7pCZOtMXo

 

1. Słuchanie piosenki „Ochroń  Ziemię”

 

https://www.youtube.com/watch?v=3oEy3cS29W8

I. Mieszkamy na wielkiej kuli.                             II. Gdy wszystkie na świecie dzieci

Ta kula to nasza Ziemia.                                      zadbają o piękno Ziemi

Dorośli ciągle na tej Ziemi                                    to wszystko skończy się szczęśliwie,

chcą wszystko zmieniać.                                     nic się nie zmieni.

Wycinają drzewa,                                                    W ogromnym kosmosie

śmiecą na leśnej łące,                                          Ziemia się nie zgubi,

czarny dym z kominów leci                                  gdy ją każdy mały człowiek

i zasłania słońce.                                                    nauczy się lubić.

 

Ref.: Ochroń Ziemię, bądź jej przyjacielem.  Ref.:  Ochroń Ziemię…

Ty i ja – jest tu dzieci wiele.

Im więcej nas, tym dla Ziemi lepszy czas. (2x)

Rozmowa na temat piosenki:

 

- Co to znaczy, że mieszkamy na wielkiej kuli?

 

- Czym jest Ziemia? Dlaczego musimy o nią dbać?

 

- Czy wszyscy dorośli są przyjaciółmi Ziemi?

 

- Co oznaczają słowa piosenki W ogromnym kosmosie Ziemia się nie zgubi, gdy ją mały człowiek zacznie lubić?

Określenia nastroju piosenki.

1. Zabawa dramowa „My, drzewa”

 

Dzieci są drzewami. Rodzic opowiada (czyta), co działo się z lasem, drzewami a dzieci wcielają się w role drzew i uzewnętrzniają emocje w zależności od zdarzeń.

Rodzic opowiada:

 

Dawno temu lasy były czyste, pełne ptaków i innych zwierząt. Drzewa były szczęśliwe, wesoło się uśmiechały, słuchając śpiewu ptaków siedzących na ich gałęziach. Mijały lata, powoli zachodziły zmiany – wycinki, bezmyślne niszczenie drzew. Zaczęło to złościć drzewa. A gdy na dodatek pojawiły się śmieci, które ludzie wywozili do lasu – drzewa wystraszyły się, co się z nimi stanie. Czy zginą w tych górach śmieci? Czy uschną? Dzisiaj smutno patrzą na to, co się dzieje. Może dzieci im pomogą?

 

• Ćwiczenia

 

Ćwiczenia dużych grup mięśniowych – Rzucamy szyszkami.

 

Dzieci na niby spacerują po lesie, co pewien czas podnoszą szyszkę i rzucają nią z dużym zamachem jak najdalej.

 

Zabawa ruchowa z elementem czworakowania – Przedzieramy się przez leśne zarośla. Dzieci poruszają się na czworakach między wyobrażonymi zaroślami, co pewien czas prostują się i maszerują do przodu.

 

Ćwiczenia ramion i tułowia – Piłujemy drzewo.

 

Dzieci stoją w parach, twarzami do siebie. Podają sobie ręce i naprzemiennie

przeciągają je do przodu i do tyłu, z równoczesnym pochylaniem i odchylaniem tułowia

– naśladują piłowanie drzewa.

1. Oglądanie przez dzieci zdjęć drzew iglastych i liściastych. Porównywanie wyglądu. Próba odpowiedzi na pytanie: Co to jest las? Skojarzenia dzieci ze słowem las, wypowiedzi pod hasłem: Las, to…..
2. Karta pracy cz. 4 s. 12 -13

 

Słuchanie wiersza A. Widzowskiej „Strażnicy przyrody”. Kolorowanie rysunków zwierząt.

1. Opowieść ruchowa „W lesie”

 

Dzieci wykonują to, o czym opowiada rodzic:

 

Wyruszamy na wycieczkę do lasu (dzieci maszerują parami dookoła koła). Idziemy po ścieżce. Ścieżka robi się coraz węższa. Idziemy gęsiego – jedno za drugim. Las staje się gęsty – trzeba się schylać, przechodzić pod gałęziami, rozchylać zarośla (wymyślają różne sposoby przedzierania się przez las). Co jakiś czas odpoczywamy. Zatrzymujemy się, nasłuchujemy odgłosów lasu: śpiewu ptaków (wykonują skłony głowy w tył, na boki, skręty), stukania dzięcioła (w przysiadzie, uderzają palcami o ziemię). Idziemy dalej. Widzimy w oddali sarny na polanie (czworakują w różnych kierunkach). Wchodzimy na polanę pełną kwiatów. Biegamy radośnie, podskakujemy. Zmęczeni zabawą, kładziemy się na trawie. Zasypiamy. Las szumi: szu, szu, szu…

 

1. Zachęcam do obejrzenia filmu edukacyjnego na temat lasu oraz wykonanie pracy plastycznej, której instrukcja znajduje się na końcu filmu. Powodzenia : )

 

https://www.youtube.com/watch?v=54Rv8Dlm5m4

23.04-24.04.2020r.

Praca w załączniku.